In het boek “Een eeuw muziek in Ransdaal” geschreven door Sjang Eussen t.g.v. het 100-jarig jubileum van de fanfare wordt uitgebreid beschreven hoe die eerste 100 jaar verliepen.
Een paar opmerkelijke feiten hieruit:
Ransdaal in rond 1890
Ransdaal was aan het eind van de 19e eeuw een kleine, heel hechte gemeenschap. Bestuurlijk was het verdeeld tussen 3 gemeenten: Klimmen, Wijlre en Schin op Geul. Als men de overheid nodig had, moest er op 3 verschillende deuren geklopt worden. Dit maakte dat er een heel sterk gemeenschapsleven ontstond.
Het dorp bestond toen uit 2 straten: de Kampstraat en wat nu de Ransdalerstraat heet, in totaal telde de bevolking 52 gezinnen.
Dat was eigenlijk te klein voor een eigen vereniging. En toch ontstond die hier:
Les Amis Réunis – een vriendenbond.
Eerst waren vooral boeren en boerenzonen lid- mensen die het zich gezien hun welstand konden veroorloven om geld aan hun vrijetijdsbesteding te spenderen – en herbergiers – lieden die van die vrijetijdsbesteding van anderen financieel voordeel hadden.
Een papieren harmonie
Toch was het voor die eerste leden van de latere Les Amis veel te duur om instrumenten en uniformen aan te schaffen. Ze vormden al vóór 1887 een zogenaamde ‘Papieren Harmonie’. Dat wil zeggen dat ze hun eigen instrumenten maakten: uit karton, hout, varkensdarm en konijnenblaas werd een soort mirliton gemaakt, als trom diende een kolentobbe en over een geribde houten plank (een ‘wasbord’) werd met een stuk hout gewreven.
Als er opgetreden werd had men natuurlijk de lachers op zijn hand en werd er gul op bier getrakteerd. Maar niet iedere vereniging stelde het even zeer op prijs als de Ransdaalse muziekvrienden hun concert bezochten…
Het repetitielokaal ter plaatse was Café Hendriks in de Kampstraat. Haar laatste uitvoering gaf de Papieren Harmonie in Winthagen. Daar brak een ruzie uit, waarschijnlijk met een echte harmonie, zodoende bleef er van de Ransdaalse schertsinstrumenten weinig tot niets over…
Een zangvereniging
Maar men had nog altijd geen geld om instrumenten en uniforms aan te schaffen. Dus volstond men met de stichting van een zangvereniging onder de naam Vriendenbond ‘Les Amis Réunis’. Dat Frans stond sjiek, in een streek waar de notabelen bij voorkeur nog Frans spraken. Dit koor kreeg ook een eigen vaandel, dat nu in het leslokaal van de fanfare hangt. 1892: De fanfare ‘Les Amis Réunis’
Na 5 jaar veranderde de zangvereniging in een fanfare. Zelfde naam, zelfde vaandel, 28 leden. Met de leverancier van de instrumenten werd een afbetalingsregeling getroffen. Omdat men in de oude naam in feite tweemaal hetzelfde zei, werd de naam al gauw ingekort tot ‘Les Amis Réunis’.
Vanaf 1893 begon de fanfare naar buiten op te treden, op de processies van Klimmen, van Wijlre en van Schin op Geul. Ook in Kunrade, Strucht, Termaar en Ubachsberg werden concerten verzorgd.
De heer van Alphen was van ca. 1927 tot 1950 de dirigent. Onder zijn leiding ging de fanfare voor het eerst met succes op concours. In dat jaar werd ook het 40-jarig jubileum gevierd.
Er volgden nog vele succesvolle en minder succesvolle concoursdeelnames onder leiding van diverse dirigenten.
De fanfare in onze tijd
De maatschappij is veranderd en met name de jeugd heeft, naast de fanfare zoveel andere activiteiten, dat men niet meer van hun kan verlangen dat ze wekenlang extra repeteren ter voorbereiding op een concours.
Zo’n 10 jaar geleden, na enkele moeilijke jaren met veel ledenverlies, opheffing van de drumband en weinig succesvolle concoursdeelnames, is er door het bestuur en de leden besloten het roer om te gooien.
Vanaf die tijd hebben we besloten om ons op het voortbestaan van onze vereniging in de toekomst, en daarom op de jeugd te richten, en manieren te vinden om de jeugdige leeftijdsgroep binnen de fanfare aan ons te binden. Uiteraard zonder daarbij de ouderen tekort te doen.
Voor ons was duidelijk dat betrokkenheid en saamhorigheid de belangrijkste factoren zijn binnen een vereniging. Natuurlijk moesten we ervoor zorgen dat we ook muzikaal goed voor de dag konden komen. Er is daarom veel energie gestoken in de eigen muziekopleiding en het oprichten van een jeugdorkest.
We hebben na enkele jaren ondervonden, dat de gevolgde koers zijn vruchten heeft afgeworpen. We zijn momenteel in de gelukkige omstandigheid dat het ledental is toegenomen en we kunnen beschikken over een hechte groep jonge (en oudere) muzikanten die zeer gemotiveerd is. Daarnaast is sinds 2010 weer een nieuwe drumband gevormd.
In 2012 vierde de fanfare haar 125-jarig bestaan.